Ga even terug verstoppertje op het pleintje/veldje in je buurt vroeger. Als je de jongste van alle buurtkinderen was, heb je misschien soms het volgende geroepen: “Ik doe voor spek en bonen mee!” Lekker was dat: geen druk om je best te doen, maar wel meedoen met het spel. Wel de lusten, niet de lasten. Je kreeg er ook altijd een beetje honger van; zin om thuis spek en bonen te eten. Maar waarom roep je voedingswaren als je niet volledig met iets mee wil doen? Of als je geen prijs kunt winnen, maar wel meedoet voor de gezelligheid?
Vroeger kon je werken voor spek en bonen. Geen geld, maar krachtig voedsel voor de werker. De voorloper van werken voor kost en inwoning. Waarschijnlijk werd dit dan niet als een volledige baan beschouwd. Je werkte wel, maar kreeg er geen keiharde knaken voor. Zo veel is er dus niet veranderd. Nu mag je meedoen met het spel, en krijg je heus wel een spekje van je buurtgenootjes, maar voor de overwinning gaan zit er helaas niet bij.
Taal is constant in ontwikkeling, bijvoorbeeld door invloeden uit het Engels of via het internet. Het mooie daaraan is, dat men altijd een momentopname zou kunn...
Op onze website vind je al jarenlang onze woordweetjes: korte, interessante artikelen over de herkomst van een woord. Maar vanaf nu doen we het één keer per ma...
Het overkomt me dagelijks. Ik ontmoet een vriend, vriendin of kennis en twee seconden na de groet volgt steevast de vraag: “Alles goed?” Ik blijf da...
Marc van Oostendorp is taalonderzoeker, schrijft artikelen voor NRC Handelsblad en Onze Taal én heeft al heel wat boeken op zijn naam staan. O ja ... en hij hee...