Ga even terug verstoppertje op het pleintje/veldje in je buurt vroeger. Als je de jongste van alle buurtkinderen was, heb je misschien soms het volgende geroepen: “Ik doe voor spek en bonen mee!” Lekker was dat: geen druk om je best te doen, maar wel meedoen met het spel. Wel de lusten, niet de lasten. Je kreeg er ook altijd een beetje honger van; zin om thuis spek en bonen te eten. Maar waarom roep je voedingswaren als je niet volledig met iets mee wil doen? Of als je geen prijs kunt winnen, maar wel meedoet voor de gezelligheid?
Vroeger kon je werken voor spek en bonen. Geen geld, maar krachtig voedsel voor de werker. De voorloper van werken voor kost en inwoning. Waarschijnlijk werd dit dan niet als een volledige baan beschouwd. Je werkte wel, maar kreeg er geen keiharde knaken voor. Zo veel is er dus niet veranderd. Nu mag je meedoen met het spel, en krijg je heus wel een spekje van je buurtgenootjes, maar voor de overwinning gaan zit er helaas niet bij.
Wanneer ik vroeger klaagde over moeders sponzige tofublokjes, werd mij steevast de mond gesnoerd. ‘Wees dankbaar dat je te eten hebt,’ zei mijn moeder dan, ‘wan...
Wat gebeurt er als je in je jeugd in contact komt met meerdere dialecten?...
Talen verschillen van elkaar en nemen soms dingen van elkaar over, maar er zijn maar weinig woorden die in alle talen ongeveer hetzelfde betekenen....
Familieverhoudingen zijn anno 2016 allang niet meer zo overzichtelijk als pakweg veertig jaar geleden. Bovenstaande tekst laat dat maar weer eens zien. Laat ik ...