Column: Franse gatenkaas

horse service

Ik haal mijn Frans op. De taal, niet de man. Op mijn eindlijst – uit 1986 alweer – pronkt een nette zeven, maar in het echte leven bak ik er bedroevend weinig van. Lezen gaat redelijk, praten lukt met inzet van handen en voeten ook nog wel, maar verstaan? Ho maar! Voordat ik een zin in mijn hoofd vertaald heb, is mijn gesprekspartner al drie alinea’s verder. 

Door Gertie Schouwenberg

Maar daar komt nu verandering in. Gisteren ontdekte ik per ongeluk een handige manier om mijn woordenschat dramatisch te vergroten. Met de smartphone op Google Translate liep ik door de woonkamer en benoemde wat ik tegenkwam: tapijt, vloer, gordijnen, kast, stolp. De app vertaalde het subiet en een vriendelijke Française sprak het voor me uit. Zo kreeg ik elk woord op drie manieren binnen: in beeld, tekst en geluid. Door het woord daarna te koppelen aan mijn bestaande kennis – en die is inmiddels behoorlijk gerijpt gezien het feit dat ik alweer ruim dertig jaar van school ben – blijft het heel goed hangen. Toen ik vanmorgen wakker werd, waren alleen krukje en deurklink verdwenen. 

Lade was het beste opgeslagen. Van dat woord werd ik namelijk superenthousiast. Het glijdende opbergbakje heet tiroir in het Frans. Van tirer, trekken. Niet meer dan logisch eigenlijk, voor zo’n ding dat je opentrekt. Vinden de Engelsen met hun drawer ook. 

De Duitsers echter trekken niet, maar schuiven: Schublade, van schieben. Bij de Oosterburen komen we dus ons eigen woord weer tegen. Schuiflade kenden wij vroeger ook, maar economisch als we zijn, hebben we de eerste lettergreep afgeschaft. En de derde eigenlijk ook, want in de waan van de dag gooien we alles simpelweg in de la. Tja, ons bin zuunig, ook met letters.

Bij het ontwaken kwam het hele ala-erlebnis weer boven. Zo leuk! Maar toen schrok ik:  het Franse la was ik vergeten. Canapé, détecteur de fumée; zijn de bank en de rookmelder een le of een la? Vanaf vandaag zeg ik de lidwoorden er dus voor. Kleine moeite, groot plezier, want zo vul ik nog sneller mijn Franse gatenkaas. Op naar een romige woordenbrie.

Boekrecensie

Boekrecensie: Taal voor de leuk

Boekrecensie: Taal voor de leuk

Kleine spoiler: de titel van Paulien Cornelisses nieuwste boek Taal voor de leuk geeft eigenlijk alles weg over de inhoud. Dit boek gaat over taal. Voor de leuk...


Boekrecensie

Boekrecensie: Moeder van glas

Boekrecensie: Moeder van glas

Taalliefhebbers zijn ook maar mensen. Dat bewijst Roos Schlikker met haar nieuwe boek Moeder van glas. Waar ze voor ons vijfde boek nog een column schreef over ...


Video

Video: spelling

Video: spelling

Niet alleen Dr.Kipping ergert zich aan taalverloedering. Cor van der Laak steekt van wal en fulmineert over zijn irritaties rondom spelling....


Column

Column: Briefjes

Column: Briefjes

Op m’n computerscherm verschijnt een envelopje. Mail van school. Tegenwoordig heel gewoon, maar een jaar of vijf geleden ging het overgrote deel van de co...