Column: Franse gatenkaas

horse service

Ik haal mijn Frans op. De taal, niet de man. Op mijn eindlijst – uit 1986 alweer – pronkt een nette zeven, maar in het echte leven bak ik er bedroevend weinig van. Lezen gaat redelijk, praten lukt met inzet van handen en voeten ook nog wel, maar verstaan? Ho maar! Voordat ik een zin in mijn hoofd vertaald heb, is mijn gesprekspartner al drie alinea’s verder. 

Door Gertie Schouwenberg

Maar daar komt nu verandering in. Gisteren ontdekte ik per ongeluk een handige manier om mijn woordenschat dramatisch te vergroten. Met de smartphone op Google Translate liep ik door de woonkamer en benoemde wat ik tegenkwam: tapijt, vloer, gordijnen, kast, stolp. De app vertaalde het subiet en een vriendelijke Française sprak het voor me uit. Zo kreeg ik elk woord op drie manieren binnen: in beeld, tekst en geluid. Door het woord daarna te koppelen aan mijn bestaande kennis – en die is inmiddels behoorlijk gerijpt gezien het feit dat ik alweer ruim dertig jaar van school ben – blijft het heel goed hangen. Toen ik vanmorgen wakker werd, waren alleen krukje en deurklink verdwenen. 

Lade was het beste opgeslagen. Van dat woord werd ik namelijk superenthousiast. Het glijdende opbergbakje heet tiroir in het Frans. Van tirer, trekken. Niet meer dan logisch eigenlijk, voor zo’n ding dat je opentrekt. Vinden de Engelsen met hun drawer ook. 

De Duitsers echter trekken niet, maar schuiven: Schublade, van schieben. Bij de Oosterburen komen we dus ons eigen woord weer tegen. Schuiflade kenden wij vroeger ook, maar economisch als we zijn, hebben we de eerste lettergreep afgeschaft. En de derde eigenlijk ook, want in de waan van de dag gooien we alles simpelweg in de la. Tja, ons bin zuunig, ook met letters.

Bij het ontwaken kwam het hele ala-erlebnis weer boven. Zo leuk! Maar toen schrok ik:  het Franse la was ik vergeten. Canapé, détecteur de fumée; zijn de bank en de rookmelder een le of een la? Vanaf vandaag zeg ik de lidwoorden er dus voor. Kleine moeite, groot plezier, want zo vul ik nog sneller mijn Franse gatenkaas. Op naar een romige woordenbrie.

Column

Column: Wij zijn zwanger

Column: Wij zijn zwanger

Profvoetballer Rafael van der Vaart en zijn partner Estavana Polman krijgen een kind, las ik eind 2016 op de nieuwssite van het Algemeen Dagblad. Estavana stuur...


Column

Column: Tutoyeren

Column: Tutoyeren

Laatst vroeg iemand hoe het met me ging. “Goed! En met jou?”, antwoordde ik. Later bedacht ik me dat ik misschien beter ‘u’ had kunnen zeggen. De pe...


Boekrecensie

Boekrecensie: Zwanen paren bij het leven

Boekrecensie: Zwanen paren bij het leven

Jarenlang downloadde ik films, met een gemak alsof ik een zak appels haalde bij de groenteboer. Moeilijker was de zoektocht naar de bijbehorende ondertiteling. ...