Ik snap 'm niet

[intro]Tautologieën en pleonasmen, die termen haal ik altijd abusievelijk door elkaar. Dat laatste was een pleonasme ... of een prachtig mooie tautologie, dat weet ik dus nooit.[/intro]   Door: Corné Ouburg     Maar ik ben heus niet de enige. Op elk verjaarspartijtje of koffiekwartiertje op kantoor is er wel iemand die bij het horen van ‘groen gras’ opspringt en roept: “Ha! Da’s een pleonasme! ... Of een tautologie, dat weet ik dus nooit.” Waar hij of zij alleen maar mee wil aantonen beide woorden niet alleen te beheersen, maar ook nog eens bij benadering te weten wat ze betekenen! Pleologisten - want zo noem ik ze - zijn vervelende, nare (!) mannetjes (behalve als het vrouwtjes zijn, dan zijn het vervelende, nare vrouwtjes) die u wijsneuzerig verbeteren als u zegt dat u zich irriteert. En die uw vraag wat dat kost beantwoorden met: “Geld. Of bedoelde je: ‘Hoeveel kost dat?’” Als u vertelt dat u elke dag op en neer rijdt naar uw werk, vraagt-ie quasi verbaasd: “Op en neer? Woon jij op de Mount Everest, ofzo?” Kent u zo’n pleologist? Vast wel. Let dan op uw woorden. Zeg nooit ofte nimmer ‘nooit en te nimmer’, ‘overnieuw’, of ‘wat schetst mijn verbazing’. Kijk ook uit met ‘de laatste puntjes op de i’, ‘bij wijze van’ (“Bij wijze van wat?!” zal hij u toeschreeuwen) en 'dat kan jij beter als mij' in zijn aanwezigheid. Bent u hem beu? Vast wel. Aanval is dan de beste verdediging.  Vertel bijvoorbeeld over uw lieve, schattige, oude oma, en als de pleologist dan zijn “Ha!, da’s een pleonasme! ... Of een tautologie, dat weet ik dus nooit” te berde brengt, onderbreekt u hem en zegt op uw wijsneuzigst: “Dat weet ík dus wel. Het was een contaminatie van die twee, een tautonasme!” De pleologist zal u vanaf dat moment nooit meer lastigvallen. En dat kan ik weten, want ik ben zelf zo’n vervelend, naar mannetje. Sorry, ik zal het nooit meer doen. Om het goed te maken nog één pleonasme, gratis en voor niets. Of was dat nou een tautologie? Corné Ouburg schreef al eerder columns voor ons. Zijn andere columns vind je hier. Heb jij ook een leuke column geschreven? Stuur 'm in en wie weet zie je je column terug op onze site en ontvang je een supertof Taalvoutjes-pakket!

Ik snap 'm niet

[intro]Gisteren schrik ik me rot! Ik zoek overal, maar kan hem nergens vinden. Iemand heeft hem gestolen. De verleden tijd. Ik vind het al zo gek dat iedereen zo raar praat op de tv: “Vorige week dinsdag wordt Henk wakker van wat lawaai buiten, al snel merkt hij dat zijn auto weg is.” Maar gisteren begrijp ik het. Hij is weg. Vorige week ligt hij nog in de keukenla naast de overtreffende trap, die trouwens ook onvindbaar is. Vandaar dat ik nu steeds ‘de meest irritante’, ‘de meest gevaarlijke’, ‘de meest idiote’ en ‘de meest domme’ hoor. En dat is ook vervelend, maar de verleden tijd mis ik toch het meest erg.[/intro]   Door: Corné Ouburg   En ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik dat niet leuk vind. Moet ik dat heel eerlijk zeggen? Van wie in godsnaam?! Waarom moet iedereen opeens dingen heel eerlijk zeggen tegenwoordig? Alsof we vroeger nooit eerlijk waren … Hee, daar is-ie weer, de verleden tijd. Gelukkig maar, ik begon het al een beetje zat te worden, bij wijze van. Bij wijze van … Ook zo’n kreet die je steeds vaker hoort. “Bij wijze van wat?”, wil ik dan steeds vragen. “Van spreken, meneer.” “O, dan is het goed.” Ik kan mij heerlijk zitten ergeren aan dit soort taalvoutjes, terwijl veel andere mensen zich tegenwoordig ook irriteren. Maar ik niet, ik erger me nog ouderwets. Heerlijk. Bijvoorbeeld aan ‘me’ als bezittelijk voornaamwoord, of andersom (hun moeten niet aan me fiets komen), stammen plus een ‘d’ (jawel, dat gebeurd!) en voltooide deelwoorden met een ‘t’. Aan architecten die hun eigen naam niet kunnen schrijven (dit pand is gebouwd door ‘Die en Die Architekten’). (Bovendien, architecten bouwen niets, architecten tekenen, bouwvakkers bouwen. Maar dit geheel terzijde. Daarom stond het ook tussen haakjes.) Ben ik dan een taalvirtuoos? Niet bepaald; ik ben in 1984 afgestudeerd aan de MAVO met een 7,1 voor Nederlandsch (zo heette dat toen nog, geloof ik). Dus waarschijnlijk heb ik in deze column enorm veel dingen taalkundig zitten verklooien, omdat deze mij boven de pet gaan. Geeft niets, dan kunt u zich ook fijn ergeren. Geniet ervan! Meer lezen van Corné Ouburg? Hij schreef voor ons al eerder een column, over rollen. Zijn andere columns vind je op zijn website, burugo.nl.