Door: Bert Koekkoek
Verhalenvertellers: waar zijn ze gebleven?
ingehaald door een te haastig leven.
Verhalenvertellers naar wie geboeid werd geluisterd;
naar het rijm. Naar het ritme. Aan hun lippen gekluisterd
de winterse kou en het duister trotserend.
De rijkdom van taal als een spons absorberend.
Waar zijn ze gebleven, de innig geliefden
die passie en hartstocht verwoorden in brieven.
Hun gedachten, emoties, hun hebben en houwen
Met krassende pen aan papier toevertrouwen?
Na wekenlang wachten dan eind’lijk repliek
Waar zijn ze gebleven? Of zijn ze antiek?
Ik weet het, ik klink ouderwets. Ik klink bitter.
Gevoed door de armoe van WhatsApp en Twitter.
Zinloze steenkolenengelse tweets.
140 karakters? Karakterloos niets.
Emoticon. Tekstballon. Dood aan de taal!
Elk wordt een stripheld in zijn stripverhaal.
Hoe platter het scherm, hoe platter de zinnen.
De tijdgeest; ik weet het, maar diep, diep van binnen
verlang ik naar toen. Toen er echt werd geschreven
en echt werd geluisterd. En echt werd gelezen.
Onlangs kwam in Nijmegen een bekende Nederlander langs. Dat is voor een stadje zoals Nimma een groot ding. Ik zie eigenlijk nooit beroemdheden van eigen bodem. ...
‘Gids voor de kantoorjungle’ is het derde boek van Japke-d. Bouma dat we voor Taalvoutjes recenseren. We kennen haar van haar kantoortaal-observaties en scherpe...
Ik heb een boek geschreven over een cavia die op een kantoor werkt. Gewoon, omdat ik dat moest van mijn eigen innerlijke artistieke zelfje. In dat boek praat di...
Er valt wat mij betreft genoeg te schrijven over namen zoals Sha’n’yqua en La’Gioconda, maar ik wil in dit woordweetje met name de wat bekendere Nederlandse nam...