Column: Zomaar een verhaaltje

Door Saskia Hupjé

Vanmorgen maar eens een verhaaltje uit m’n duim gezogen, ziehier het resultaat. Neem het vooral met een korreltje zout.

“Het zonnetje schijnt, ik schenk een kopje koffie in zonder koekje, want daar is het nog te vroeg voor. Ik hoor de vogeltjes fluiten, en zie zelfs een nestje in het kleinste boompje in mijn bescheiden tuintje. De buurvrouw schuift aan en wil graag een glaasje fris. Samen kijken we naar ons buurmeisje dat met haar vriendje een spelletje speelt.

Verderop maakt de postbode een praatje met twee klasgenootjes van mijn zoontje, die een middagje vrij hebben. Een wolkje schuift voor de zon, maar frisjes is het gelukkig niet. Intussen kletsen we nog een beetje over koetjes en kalfjes en besluiten om vanmiddag een fietstochtje te maken en daarna een terrasje te pakken. Dan gaan we gezellig een biertje of een wijntje drinken en een hapje eten.

Intussen kijk ik naar de berichtjes op mijn telefoon. Een appje van een collegaatje: of ik zin heb in een weekendje weg. “Leuk,” schrijf ik terug, “een paar nachtjes ertussenuit. Doen we over een poosje, als we allebei een gaatje in onze agenda kunnen vinden.”

De buurvrouw staat op, ze moet nog wat dingetjes doen.

“Tot straks,” zeg ik, “ik moet ook nog wat klusjes afmaken.”

Ik heb wel enige kennis van het Engels, Duits, Frans en – iets minder – het Portugees, maar gemak dient de mens, dus de tekst eens door de Google Translate gegooid. Prompt verslikt die zich in alle talen.

Wat een raar volkje zijn wij toch.

Heb je ook een brandende taalkwestie die je dolgraag wilt delen? Stuur je column in en wie weet zie je deze terug op onze site. Gepubliceerde columns worden beloond met een superleuk Taalvoutjes-pakket.