Op bezoek bij mijn vader in Portugal vroeg ik aan zijn vrouw – een Braziliaanse – waarom de Portugezen zoveel verkleinwoorden gebruiken. Ik dacht namelijk dat dat zo was. Waarop een vriendin van de familie, die mijn vraag hoorde en lerares Duits is, me erop wees dat wij Nederlanders juist kampioen zijn in het gebruik van deze – zogenaamde – verkleiningsuitgangen. Tja … en toen ben ik daar eens op gaan letten.
Door Saskia Hupjé
Vanmorgen maar eens een verhaaltje uit m’n duim gezogen, ziehier het resultaat. Neem het vooral met een korreltje zout.
“Het zonnetje schijnt, ik schenk een kopje koffie in zonder koekje, want daar is het nog te vroeg voor. Ik hoor de vogeltjes fluiten, en zie zelfs een nestje in het kleinste boompje in mijn bescheiden tuintje. De buurvrouw schuift aan en wil graag een glaasje fris. Samen kijken we naar ons buurmeisje dat met haar vriendje een spelletje speelt.
Verderop maakt de postbode een praatje met twee klasgenootjes van mijn zoontje, die een middagje vrij hebben. Een wolkje schuift voor de zon, maar frisjes is het gelukkig niet. Intussen kletsen we nog een beetje over koetjes en kalfjes en besluiten om vanmiddag een fietstochtje te maken en daarna een terrasje te pakken. Dan gaan we gezellig een biertje of een wijntje drinken en een hapje eten.
Intussen kijk ik naar de berichtjes op mijn telefoon. Een appje van een collegaatje: of ik zin heb in een weekendje weg. “Leuk,” schrijf ik terug, “een paar nachtjes ertussenuit. Doen we over een poosje, als we allebei een gaatje in onze agenda kunnen vinden.”
De buurvrouw staat op, ze moet nog wat dingetjes doen.
“Tot straks,” zeg ik, “ik moet ook nog wat klusjes afmaken.”
Ik heb wel enige kennis van het Engels, Duits, Frans en – iets minder – het Portugees, maar gemak dient de mens, dus de tekst eens door de Google Translate gegooid. Prompt verslikt die zich in alle talen.
Wat een raar volkje zijn wij toch.
Heb je ook een brandende taalkwestie die je dolgraag wilt delen? Stuur je column in en wie weet zie je deze terug op onze site. Gepubliceerde columns worden beloond met een superleuk Taalvoutjes-pakket.
“Nederlands is echt heel moeilijk om te leren!” Hoe vaak heb je dat wel niet gehoord of zelf gezegd tegen iemand die de taal niet spreekt. Waarom het dan...
Scrummen, staand vergaderen en afspraken inschieten. Japke-d. Bouma is klaar met alle kantoorclichés en de nieuwe kantoortaal, waarmee eigenlijk niets nieuws ge...
De trein rijdt rustig. Rustiger dan ik zou willen; achter me heeft een groepje luidruchtige meiden de treinbank geconfisqueerd. Trein, inboedel en reizigers zij...
Er bestaan zoveel scheldwoorden in het Nederlands die je de akeligste aandoeningen toewensen, dat columnist Mark Mackintosh er beroerd van wordt. Wat ligt er te...