Gisteren schrik ik me rot! Ik zoek overal, maar kan hem nergens vinden. Iemand heeft hem gestolen. De verleden tijd. Ik vind het al zo gek dat iedereen zo raar praat op de tv: “Vorige week dinsdag wordt Henk wakker van wat lawaai buiten, al snel merkt hij dat zijn auto weg is.” Maar gisteren begrijp ik het. Hij is weg. Vorige week ligt hij nog in de keukenla naast de overtreffende trap, die trouwens ook onvindbaar is. Vandaar dat ik nu steeds ‘de meest irritante’, ‘de meest gevaarlijke’, ‘de meest idiote’ en ‘de meest domme’ hoor. En dat is ook vervelend, maar de verleden tijd mis ik toch het meest erg.
Door: Corné Ouburg
En ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik dat niet leuk vind. Moet ik dat heel eerlijk zeggen? Van wie in godsnaam?! Waarom moet iedereen opeens dingen heel eerlijk zeggen tegenwoordig? Alsof we vroeger nooit eerlijk waren … Hee, daar is-ie weer, de verleden tijd. Gelukkig maar, ik begon het al een beetje zat te worden, bij wijze van. Bij wijze van … Ook zo’n kreet die je steeds vaker hoort. “Bij wijze van wat?”, wil ik dan steeds vragen. “Van spreken, meneer.” “O, dan is het goed.”
Ik kan mij heerlijk zitten ergeren aan dit soort taalvoutjes, terwijl veel andere mensen zich tegenwoordig ook irriteren. Maar ik niet, ik erger me nog ouderwets. Heerlijk. Bijvoorbeeld aan ‘me’ als bezittelijk voornaamwoord, of andersom (hun moeten niet aan me fiets komen), stammen plus een ‘d’ (jawel, dat gebeurd!) en voltooide deelwoorden met een ‘t’. Aan architecten die hun eigen naam niet kunnen schrijven (dit pand is gebouwd door ‘Die en Die Architekten’). (Bovendien, architecten bouwen niets, architecten tekenen, bouwvakkers bouwen. Maar dit geheel terzijde. Daarom stond het ook tussen haakjes.)
Ben ik dan een taalvirtuoos? Niet bepaald; ik ben in 1984 afgestudeerd aan de MAVO met een 7,1 voor Nederlandsch (zo heette dat toen nog, geloof ik). Dus waarschijnlijk heb ik in deze column enorm veel dingen taalkundig zitten verklooien, omdat deze mij boven de pet gaan. Geeft niets, dan kunt u zich ook fijn ergeren. Geniet ervan!
Meer lezen van Corné Ouburg? Hij schreef voor ons al eerder een column, over rollen. Zijn andere columns vind je op zijn website, burugo.nl.
Als ik terugdenk aan de laatste keer dat ik diep, maar dan ook echt diep teleurgesteld was, dan lopen de koude rillingen over mijn rug. En dat heeft alles met S...
Door Vivien Waszink De jongen tegenover me in de trein kijkt verstoord en licht paniekerig op als ik besmuikt hoest. “Ik verslikte me”, probeer ...
Ik slaap in mijn blootje. Of eigenlijk ook weer niet, want 'mijn blootje' kreeg onlangs een andere betekenis....
Onlangs nam een sportvriendin haar dochter mee naar de sportschool. Na afloop bestempelde dochter de les als ‘wel chill’. Ik begreep dat chill een ...