Je moet nog zoveel doen: het huis opruimen, koken, boodschappen… maar je hebt geen zin. En dus loop je maar een beetje te niksen, je tijd te verdoen; te lanterfanten.
Door: de Taalvoutjes-redactie
Dit woord is al heel oud: lanterfant (een lui persoon) wordt al gevonden in de late Middeleeuwen, en heeft helaas niets met luie olifantjes te maken. Het is een samenstelling van de woorden lant en trouwant of truwant. Het eerste is gewoon de oude spelling van land, en het laatste is een Frans leenwoord en betekent ‘bedelaar’ of ‘vagebond’.
Eigenlijk zou je dus kunnen zeggen dat het iemand is die een beetje over het land liep te niksen. Het werkwoord ‘lanterfanten’ (jij lanterfantte, wij hebben gelanterfant) is afgeleid van deze lanterfant.
De volgende keer dat je beschuldigd wordt van lanterfanten, kun je in elk geval vertellen waar het woord vandaan komt!
Om mijn verjaardag te vieren, reisde ik een aantal weken geleden met Vellah, een van de Taalvoutjes-oprichtsters, af naar Rome voor een weekendje lekker eten en...
Natuurlijk heb je er wel eens van gehoord (met een d): het kofschip en het fokschaap. Maar wat kon je er ook alweer mee? Het was iets met een d en een t en de v...
“Haben Sie vielleicht ein..uh.. jerrycan?”, vraag ik in mijn steenkolen-Duits. De arme pompbediende haalt zijn schouders op. Ik probeer het uit te b...
Hoe zou het zijn als automonteurs, net als psychologen, hun vaktaal ook gebruiken in hun dagelijks leven?...