Taalliefhebbers zijn ook maar mensen. Dat bewijst Roos Schlikker met haar nieuwe boek Moeder van glas. Waar ze voor ons vijfde boek nog een column schreef over de bijzondere grammatica van haar zoon, snijdt haar eigen boek heel andere thema’s aan. Schlikker schrijft over haar moeder, die onlangs door een noodlottig ongeval overleed. Heb je onze boekrecensie gelezen en wil je dit boek graag zelf lezen? Dan kan, als je tenminste alle voutjes uit onderstaande tekst weet te halen! 🙂 We hebben voor deze winactie speciaal wat voutjes in een fragment uit het boek gestopt (dus geen zorg, in de echte editie hoef je je niet te verbijten van frustratie!). Hoeveel tel jij er? Stuur je antwoord in via het formulier hieronder!
“Ik heb je in een koffer gestopt.”
“Mooi is dat.”
“Hij staat in mijn werkkamer. Oud. Bebutst. Bekrast. Ik vond hem onder aan je trap.”
“Ha! Dat past me. Oud. Bebutst. Bekrast. En onder aan een trap gevonden.”
“Niet grappig.”
“Ah, joh. Inmiddels wel, toch? En ik heb nu één voordeel. Ik krijg geen rimpels meer. Heb je mijn crèmetjes nog bewaard?”
“Ik gebruik ze niet. Ik kan je nog niet over mijn gezicht smeren.”
“Moet je wel doen. Zonde om weg te gooien.”
“Maar jij zit dus in deze koffertje. Je Bijbel, pöeziealbums, een rare pasfoto, briefjes. Overal in je huis vond ik met potlood beschreven papiertjes. Hele en halve gedachtes. Ik heb ze bij elkaar geveegt. Dat is wat ervan ons overblijft, een koffertje. O, en de volgekriebelde schriften die je twee jaar geleden bij me door de bus deed.”
“Die hoefde je toch niet te bewaren? Het ging heel slecht toen.”
Een recente vrijdagmiddagborrel met een vriendin die in de modewereld zit. “Tuurlijk, Sinterklaas en Zwarte Piet zijn niet meer van deze tijd,” zegt...
Onze taal is doorspekt met dialecten. Van hoeveel woorden kun jij de juiste betekenis raden?...
Ik ben erg gevoelig voor taalfouten. Ik zie ze, ik hoor ze en eerlijk toegegeven: ik maak ze zelf ook weleens. Als versus dan, zij versus zei, je kent ze wel. N...
De titel Ik verf tot ik sterf, en 343 andere ‘slechte’ slogans zou kunnen doen vermoeden dat het boekje niets meer is dan een opsomming van slogans, maar niets ...