Door: Bert Koekkoek
Verhalenvertellers: waar zijn ze gebleven?
ingehaald door een te haastig leven.
Verhalenvertellers naar wie geboeid werd geluisterd;
naar het rijm. Naar het ritme. Aan hun lippen gekluisterd
de winterse kou en het duister trotserend.
De rijkdom van taal als een spons absorberend.
Waar zijn ze gebleven, de innig geliefden
die passie en hartstocht verwoorden in brieven.
Hun gedachten, emoties, hun hebben en houwen
Met krassende pen aan papier toevertrouwen?
Na wekenlang wachten dan eind’lijk repliek
Waar zijn ze gebleven? Of zijn ze antiek?
Ik weet het, ik klink ouderwets. Ik klink bitter.
Gevoed door de armoe van WhatsApp en Twitter.
Zinloze steenkolenengelse tweets.
140 karakters? Karakterloos niets.
Emoticon. Tekstballon. Dood aan de taal!
Elk wordt een stripheld in zijn stripverhaal.
Hoe platter het scherm, hoe platter de zinnen.
De tijdgeest; ik weet het, maar diep, diep van binnen
verlang ik naar toen. Toen er echt werd geschreven
en echt werd geluisterd. En echt werd gelezen.
Grote kans dat jij deze zaterdagochtend begonnen bent met een heerlijk ontbijtje. Lekker broodje kaas. Beschuitje met jam. Misschien zelfs een gekookt eitje erb...
In een van onze eerdere woordweetjes gaven we een verklaring voor de woorden ‘straatarm’ en ‘steenrijk’. Voor ‘steenrijk’ gaven we een a...
Er bestaan zoveel scheldwoorden in het Nederlands die je de akeligste aandoeningen toewensen, dat columnist Mark Mackintosh er beroerd van wordt. Wat ligt er te...
De verkiezing Weg met dat woord! is na vijf jaar gestopt. Boe! We waren nog lang niet klaar met het verbannen van irritante woorden. Maar gelukkig hoeven we nie...