Column: Onstuimig
Door Boudewijn Otten Ik ben altijd blij als het begint te herfsten. Storm en wind, jagende wolken aan het zwerk, een najaarsbui. Nevel en regen, vallend bla...
Door: Bert Koekkoek
Verhalenvertellers: waar zijn ze gebleven?
ingehaald door een te haastig leven.
Verhalenvertellers naar wie geboeid werd geluisterd;
naar het rijm. Naar het ritme. Aan hun lippen gekluisterd
de winterse kou en het duister trotserend.
De rijkdom van taal als een spons absorberend.
Waar zijn ze gebleven, de innig geliefden
die passie en hartstocht verwoorden in brieven.
Hun gedachten, emoties, hun hebben en houwen
Met krassende pen aan papier toevertrouwen?
Na wekenlang wachten dan eind’lijk repliek
Waar zijn ze gebleven? Of zijn ze antiek?
Ik weet het, ik klink ouderwets. Ik klink bitter.
Gevoed door de armoe van WhatsApp en Twitter.
Zinloze steenkolenengelse tweets.
140 karakters? Karakterloos niets.
Emoticon. Tekstballon. Dood aan de taal!
Elk wordt een stripheld in zijn stripverhaal.
Hoe platter het scherm, hoe platter de zinnen.
De tijdgeest; ik weet het, maar diep, diep van binnen
verlang ik naar toen. Toen er echt werd geschreven
en echt werd geluisterd. En echt werd gelezen.
Door Boudewijn Otten Ik ben altijd blij als het begint te herfsten. Storm en wind, jagende wolken aan het zwerk, een najaarsbui. Nevel en regen, vallend bla...
‘Het kinderpardon werd in 2012 door Diederik Samsom voor de poorten van de hel weggesleept.’ (Trouw, 24 juni 2016) Ik had de uitdrukking nooit eerder gehoord, m...
Bij mij om de hoek, hier in Nijmegen, zit een friettent die lokaal befaamd is. Hoewel er ‘Corry’ op zijn gevel prijkt, noemt de hele stad de zaak Feli, naar de ...