Boekrecensie: Kids, koffietjes & comfortzone. Waarom taal soms irritant is

De verkiezing Weg met dat woord! is na vijf jaar gestopt. Boe! We waren nog lang niet klaar met het verbannen van irritante woorden. Maar gelukkig hoeven we nie...
Hij noemt zich Chief Happiness. Hij schudt mijn hand. “Wat onwijs leuk om jou live te ontmoeten”, klinkt het. Chief Happiness zegt dit omdat hij een hekel aan mij heeft. Dat kan niet anders. Ik heb per ongeluk zijn opdracht weggekaapt. Dat doet een createur pijn, zelfs als-ie happy is. Ik vind alles aan Chief Happiness leuk. Behalve zijn onwijs.
Door: Bianca Limpens
Het woord ‘onwijs’ is een stagiair in de Nederlandse taal. Niemand wil hem inwerken. Daarom zit hij steeds aan de verkeerde knoppen en verstopt hij zich bijwoordelijk. Mensen gebruiken ‘onwijs’ als schuilplaats voor hun opluchting, teleurstelling of gemenigheidjes. Als emoticon in letters.
Ze zeggen:
“Ik wist het wel jongens, allemaal onwijs bedankt.” (Lees: “Oef, gelukkig hebben mijn collega’s mijn bureaustoel met slingers versierd, zodat ik niet voor lul sta met een ‘Oh, ben jij jarig?’-gebakdoos in mijn handen.”)
“Goh, meid. Ik leef echt onwijs met je mee.” (Lees: “Ja, dat komt ervan als je jezelf verwaarloost. Dan zoeken mannen het bij een ander. Was dan ook eens je haar. Zeg je witte legging adieu. Leer koken!”)
We zijn graag trendy. Daarom hebben we het mooie ontzettend vervangen door ‘onwijs’. ‘Ontzettend’ betekent ‘heel erg’ en ‘onwijs’ betekent ‘niet slim’. Dat maakt een boodschap toch anders. “Jouw nieuwe kapsel is heel erg leuk”, hapt beter weg dan: “Jouw nieuwe kapsel is niet slim.” Bij ‘onwijs’ denk ik aan de scheve streep van een dronken Russische wegmarkeerder. Aan de niet hippe collega die, met veel te korte broekspijpen, tijdens de vrijdagmiddagborrel demonstreert wat hij leert op de cursus countrydansen. ‘Onwijs’ klinkt alleen goed uit een kindermond: “Dag oma. Ik moet weer in mijn eigen bed. Papa is terug van zakenreis en nu maakt hij met mama onwijs veel kabaal in de slaapkamer.”
Chief Happiness dacht vast: “Aha, dus dat is die tuthola die aan mijn boterhammen zit”, terwijl hij mij een ONWIJS krachtige handdruk gaf.
Gisteren kreeg ik een complimentje. “Jeetje, wat een onwijs leuke jurk.” Ik weet niet of ik blij genoeg reageerde. Ach, ik ben ook maar Assistent Happiness.
De verkiezing Weg met dat woord! is na vijf jaar gestopt. Boe! We waren nog lang niet klaar met het verbannen van irritante woorden. Maar gelukkig hoeven we nie...
Heb je weleens gehoord van een huzarenstukje? Dat is geen stukje Huzaar die in je huzarensalade zit. Net zoals er geen studenten in je studentenhaver zitten en ...
De afgelopen weken was het woord aan jullie: welke van de maar liefst 724 taalvoutjes die we in 2019 plaatsten was het allerleukste? Jullie hebben in groten get...
Wat is die tori? Jiska Duurkoop verdiepte zich in (de wereld van) straattaal en verzamelde haar observaties en inzichten in het boek 'Straatpraat'....