Boekrecensie: Taalkunstenaars – Diggy Dex
De nieuwe CD van je lievelingsartiest kopen, het boekje uit het doosje peuteren en de teksten meelezen tijdens het luisteren. En dan fantaseren waar en waarom d...
Nee, ik wil dit niet, maar ik kan niet anders. Hier is het dan: mijn diepste geheim. Elke avond begeef ik me vrijwillig in de hel. Ja, godverdomme, ik kijk Utopia. Na een paar maanden ongedwongen zelfkastijding, was het voor mij zo klaar als een ijsklontje. Dit programma is één grote Fred-en-Ria-sketch. Voor de goede orde: de bewoners stoppen regelmatig dingen in de vergetelpot en zien slipjes door de vingers. Desondanks hebben ze superveel normens en waarders.
Door Michelle van Loosen
Als ik eerlijk ben, ligt de bron van ergernis ten opzichte van wangebruik van spreekwoorden en gezegdes dieper geworteld dan Utopia. Het is de schuld van mijn brugklasvriendin. Ze begon me plotsklaps uit te nodigen voor ‘glamour-en-glitter-cremetten’. Het hele ‘cremetten’ was nog tot daaraan toe. Er is wat voor te zeggen als je beste vriendin je in één woord weet te trakteren op een kostelijke uitlachbui én gratis vlees. ‘Cremetten’ zou niet per definitie gelijk hoeven staan aan oerdomheid. Het kón duiden op de genialiteit van een briljante samentrekking; namelijk die van ‘cremeren’ en ‘spetten’. Laten we er geen doekjes om wikkelen, gourmetten is natuurlijk niks anders dan het zwart laten blakeren van je minislavinken en het wegvegen van de vetspetters op je bezwete voorhoofd. Toen ze over ‘glamour en glitter’ begon, brak mijn voet. Ik had hier allesbehalve te maken met een vleesgeworden Dikke van Dale. En belangrijker, deze ziekte bleek besmettelijk. Járen heb ik er over gedaan om de volgorde van de glitter en glamour weer chronologisch in mijn hersens te archiveren.
Ja, ik koester wrok. Tegen haar en tegen Utopia. Voordat je het weet worden die foute spreekwoorden ook hier tering en inslag en zet ik op zaterdagavond ineens de slaplantjes buiten in plaats van de bloemetjes. Dus ik heb een verzoek: lieve Huub van Ballegooy en/of lieve John de Mol, zullen we doen dat jullie dit soort taalbarbaarsheid in het vervolg censureren? Nooit meer oranje en paars ergeren aan Utopiaanse versprekingen of bang zijn voor spreekwoordelijke beperkingen. Twee vliegen in één mokerslag als je het mij vraagt.
De nieuwe CD van je lievelingsartiest kopen, het boekje uit het doosje peuteren en de teksten meelezen tijdens het luisteren. En dan fantaseren waar en waarom d...
“Ken je hem niet, het neefje van Ded Moroz? Je weet wel, hij zat in de zelfde klas als Olentzero, bij meester Joulupukki?” “Oh, de kerstman be...
Foto: met dank aan Arjen Lubach Katten kunnen niet praten. Dat is misschien maar goed ook: ze zouden waarschijnlijk voortdurend betogen afsteken over de onzin v...
In ‘Taalvoutjes- de scheurkalender 2018’ vind je zogenaamde breukspreuken; twee spreekwoorden die door elkaar gehusseld zijn en zo een nieuw spreekw...