De reden dat ik gestopt ben met kijken naar The Voice of Holland, is niet omdat het programma ieder kwartier wordt onderbroken voor tien minuten reclame. Het is niet omdat de coaches elkaar sneller afwisselen dan de spaaracties bij Albert Heijn. Het is niet omdat dit al de honderdste talentenjacht is die al negen seizoenen lang compleet wordt uitgemolken.
Nee.
Het is Wendy van Dijk.
Door: Mara Kraaijenbrink
Ik weet het nog goed. Op een druilerige vrijdagavond zat ik, in het gezelschap van mijn familie en een zak chips, op de bank naar The Voice te kijken toen ik Wendy de volgende uitspraak hoorde doen:
“Waaauw, wat een zuper performance zeg! Dat heb je echt van – tas – tisch gedaan! En ik weet voor honderd prozent zeker dat je coach het daarmee eens is. Toch, Ali?” *
Zuper. Prozent. Van – tas – tisch.
Begrijp me niet verkeerd: Wendy van Dijk is absoluut niet de enige die zich hier schuldig aan maakt. Zet je televisie aan en ik garandeer je dat je er binnen vijf minuten mee geconfronteerd wordt: presentatoren die collectief lijken te lijden aan een ‘ik-heb-de-son-sien-sakken-in-see’-fobie. In een poging niet te Amsterdams te klinken, maken ze waar mogelijk van een ‘s’ een ‘z’ en van een ‘f’ een ‘v’. Dit fenomeen heet ‘hypercorrectie’, en totdat je bij het kijken naar The Voice alleen nog maar z’en en v’s hoort, is het een bijzonder grappig verschijnsel.
Als iemand hypercorrigeert, maakt hij een fout doordat hij probeert een vermeende fout te vermijden. Zo spelde mijn ex het woord ‘jou’ altijd zonder ‘w’ omdat hij er (vermoedelijk) van overtuigd is dat die ‘w’ een overblijfsel is van de goddeloze msn-taal. En dat terwijl ‘jouw’ in een zin als “Ik vind jouw kont anders helemáál niet dik in die broek” gewoon correct is.
Er zijn ook mensen die zich er zó bewust van zijn dat ‘hun hebben’ fout is, dat ze het woord structureel uit hun vocabulaire hebben geschrapt: “Ik geef hen een cadeau.” Dezelfde mensen zeggen misschien ook dingen als: “Jij hebt al net zo’n goed taalgevoel dan ik” en zeggen ‘zuiker’ in plaats van ‘suiker’.
Hypercorrigeren doe je vooral in situaties waarin je uitmuntend wilt presteren, zoals tijdens een sollicitatiegesprek, de eerste ontmoeting met je schoonouders of als je tekst van een autocue staat op te lezen – live – op nationale televisie.
Niet zo gek dus, dat Wendy net iets te hard haar best doet om geen taalfouten te maken. De lat ligt immers hoog: één misstap en het staat de volgende dag allemaal op Vacebook.
* Dit is een reconstructie van wat Wendy van Dijk gezegd heeft. In mijn zoektocht naar een werkelijk door Wendy gedane uitspraak ontdekte ik dat ik alleen aan die gevoelige informatie zou kunnen komen als ik bereid was geld over te maken naar RTL – en dat was ik niet. Maar Wendy praat écht zo!
Deze column verscheen eerder in Taalvoutjes – het boek 3. Wil je de rest van die zupervantastische columns ook lezen? Bestel het boek hier.
Over Mara Kraaijenbrink
Als jong meisje ijverde de Zeeuwse Mara naar een carrière als circusacrobaat, maar een gebrek aan souplesse deed dit nobele streven al snel de das om. Een fladderende kraai(jenbrink) vindt altijd wat, dacht ze, dus besloot ze uit te vliegen naar hartje Nederland. Gewapend met een stel roodgestifte lippen ontpopte ze zich tot Neerlandica en debuteerde ze als schrijfster.
Uit een onderzoek van de Universiteit van Tilburg in 2016 blijkt dat het salaris van dialectsprekers gemiddeld 5 procent lager ligt dan dat van niet-dialectspre...
Het nieuwe jaar komt er met rasse schreden aan. En wat 2019 gaat brengen, durven we niet te voorspellen. Wat we wél kunnen garanderen is dat het dagelijks grote...
Weet u waar uw ziel zit? Of bent u meer het zielloze type? Nou, ík weet het wel! Door Sjuul Bosma Als kind, in een grijs verleden, dacht ...
De titel Ik verf tot ik sterf, en 343 andere ‘slechte’ slogans zou kunnen doen vermoeden dat het boekje niets meer is dan een opsomming van slogans, maar niets ...