Laat ik het meteen maar opbiechten: ik heb een zwak voor foute woorden. Dan bedoel ik niet woorden als ‘vrouwtje’ ter aanduiding van een volwassen dame (“Hij is toch met zo’n leuk vrouwtje
getrouwd!”) of ‘hut’ voor een fatsoenlijke woning (“Ik heb m’n hut volgehangen met moderne kunst.”). Wat Ton dan wél bedoelt? Je leest het in Taalvoutjes – het jubileumboek.
Niet alleen is Ton hoofdredacteur van De Dikke Van Dale, ook runt hij een eigen uitgeverij (De Weideblik) en heeft hij al heel wat woorden- en andere boeken op zijn naam staan,
waaronder het Verdwijnwoordenboek.
Van Tons hand kwamen onlangs twee boeken uit: De taal der liefde en Dat gaat ‘m niet worden. Wat wij van deze boeken vonden, lees je in onze boekrecensies:
Meer van Ton den Boon:
Algemeen Beschaafd Nederlands, ik beheers het. Maar ook voor een goede pot schelden draai ik mijn hand niet om. Er zijn honderden woorden die je van je ouders, ...
“Pfff, oelewapper!” Zei jouw vader dat vroeger ook wel eens tegen je wanneer je met je mouw in een bord spaghetti hing? Het woord ‘oelewapper’ wordt...
Mode, kleding, fashion … Het zijn over het algemeen woorden die mij niet enorm aanspreken. Je kunt mij uittekenen in een strakke spijkerbroek met een simpel shi...
Kon jij vroeger op school ook nooit al die regels over werkwoordspelling onthouden? Een -d, -t of soms zelfs -dt aan het eind van een werkwoord; om gek van te w...