Ik snap 'm niet

[intro]Er is wat vreemds met mij aan de hand. Ik vind mezelf altijd wel een aardig taalmeisje, maar nu gebeurt er iets dat ik niet leuk vind. Kijk, van de beroemde bommelding kijkt niemand meer op. En ook het pijpetuitje kennen we, alhoewel, roken is steeds minder populair. Ik bedenk nu dat tegenwoordig baarden weer in zijn en dat daarom misschien ook binnenkort de geitenwollen sokken en mogelijk de pijp weer hun intree doen. En in de slipstream het pijpetuitje. Kijk en daar hebben we het. Zonder dat ik er erg in heb gebruik ik een Engels woord.[/intro] Door Jannet Kuipers Laatst had ik een tweedaagse. Een snelle, hippe psycholoog moest ons wegwijs maken in een digitale competentiemeter. Ja ja, een digitale competentiemeter. Woorden als upstreamen, downloaden, browser, follow-up vlogen ons links en rechts om de oren en ik begreep het bijna allemaal! Ik betrap me er zelfs op dat ik soms denk ‘even mijn agenda updaten’. Brrrr. Dat is dan nog het Engels. Maar nu merk ik dat ik Nederlandse woorden als Engelse woorden herken. Bijvoorbeeld het woord beamen. Ik zal het even anders opschrijven, BE-AMEN. Ik hoor u denken ‘Oh, bedoel je dat!’ Ik weet zeker dat u kunt beamen dat u aan beamen dacht en niet aan beamen. Ik ben ervan geschrokken. Of is dat dom? Mogelijk. Wij zijn een klein landje en moeten ons handhaven in een grote wereld waarin Engels een belangrijke voertaal is. Ik zit tegenover mijn zoon die zegt dat er een interessant programma op tv komt. Het heet ‘Love at first kiss’. Hij legt uit dat er eerst gekust gaat worden en dan gedate … Huh? Ik vraag aan hem welke programma’s er nog meer een Engelstalige titel hebben. Dat vindt hij fucking moeilijk zo in een keer te zeggen. Zo at random kan hij niet wat bedenken. Ik stop maar, er is geen ontkomen aan. Ik moet me niet verzetten, maar me overgeven. Ik ben toch immers een taalmeisje? Een beetje Engels door de Nederlandse taalsoep moet kunnen. Misschien wordt-ie er wel lekkerder van. Er zijn woorden die wat mij betreft ook zo aan onze taal mogen worden toegevoegd. Gewoon omdat ze zo lekker lopen. Bijvoorbeeld het woord haberdashery. Maar dit woord zal het wel niet halen. Volgens mij is het een garen- en bandwinkeltje. Een ontzettend gedowndate winkeltje dus, en ook een gedowndate woord. Ik heb mezelf na dit gepruttel eens streng toegesproken en heb geconstateerd dat ik een meer open mind moet hebben. Dan zal ik veel meer van de wereld begrijpen. Ik zal mijn zoon en moderne psychologen begrijpen. En als dat het geval is, wordt de wereld leuker en heb ik meer fun. Ik denk dat u dit kunt beamen.   Zelf je column terugzien op onze site? Stuur je column in en wie weet lees je hem hier terug. Geplaatste columns worden beloond met een leuk Taalvoutjespakket.

Ik snap 'm niet

[intro]Het was genieten de afgelopen dagen. Ik kon deze vakantie weer onbekommerd naar de radio luisteren en televisiekijken. Ergens had ik wel een beetje het gevoel dat ik wat nuttigers moest gaan doen. Maar dat gevoel heb ik zorgvuldig weggestopt. En ik heb weer veel heerlijks gehoord op de radio.[/intro]  Door Jannet Kuipers Vanmiddag was dat nog het geval. Er werd iemand geïnterviewd die de naam Parcival droeg. Die naam alleen al. Ik zag meteen snuivende paarden, hoge kasteelmuren, tochtige zalen met wandkleden en een enorm houtvuur voor me. In mijn verbeelding klonk op de achtergrond een luitmuziekje en in diepe kelders rammelden onverlaten met hun kettingen. Zucht. Er was enige overeenkomst tussen de Parcival van de radio en mijn gedachtenspinsels. Deze jongen werkt namelijk in een ver weg gelegen kelder. Dit is dan wel de kelder van het CDA-hoofdkantoor. En wat hij daar doet heeft weinig met de duistere middeleeuwen te maken. Parcival werkt namelijk met drones. Hij weet hier alles van. Hij vertelde onder andere dat het heel gevaarlijk is als er een drone van een kilo uit de lucht naar beneden valt. Dat er dus dringend wetgeving noodzakelijk is. Daar heeft deze Parcival groot gelijk in, dunkt me. Ik weet niet of dit wat met het CDA te maken heeft. Nu ik aan het schrijven ben, valt het me op dat ik geen enkele behoefte heb om het woord ‘drone’ uit te leggen. Ik heb al eens eerder geconstateerd dat het Engels bij mij toch vrij gemakkelijk binnen is gekomen de laatste jaren. Dat ik er soms zelf ongemerkt wat van door mijn Nederlandse taalsoep roer. Ik veronderstel dus dat ook bij u het verschijnsel ‘drone’ bekend is. Bij kinderen is dat zeker het geval. Een vriend van mij is schoolmeester in het Drentse. Juist ja, daar waar de hunebedden staan en ooit de boeren de soldaten van de bisschop van Utrecht met hun hooivork vakkundig het moeras in joegen. Deze vriend houdt van alles wat met het verleden te maken heeft. Hij verzamelt ook veel. Zo heeft hij laatst een jaargang ingebonden eeuwenoude Donald Ducks weten te bemachtigen. Dolgelukkig was hij. Ik weet zeker dat hij oude sprookjesplaten op een pick-up draait. Hij moet dan ook altijd aan Doornroosje denken als hij bij zijn leerlingen de DMT, de drieminutentoets, afneemt. Daarin komt het woordje ‘doorn’ voorbij. Zijn gedachten dwalen dan, voordat hij er erg in heeft, even af bij dat kleine woordje. Behalve die ene keer. Als door een prins gekust veerde hij op. Wat hoorde hij zijn leerling daar voorlezen? Het was echt waar, zijn leerling las geen ‘doorn’, waarmee hij mijn vriend zijn one moment of dream kon bezorgen. Nee, deze jongen las ‘drone’. Mijn vriend is daar zo van geschrokken dat hij het gebeuren woensdagsmiddags meteen op Facebook plaatste. Het riep natuurlijk een hele discussie op in onderwijsland: moesten er nu Engelse woorden in de DMT worden opgenomen of niet? Ik ga me er niet meer druk over maken. Zolang er nog hippe jongens rondlopen die Parcival heten, ben ik gerustgesteld. Zeker als zij werken in ondergrondse kelders en nadenken over de veiligheid van de medemens. De politiek laat ik er even buiten. Wel maak ik me ietsepietsje druk over mijn kleindochter. Zal zij later nog boeken lezen? Nog sprookjesboeken? En hoe zal het met haar gaan als haar juf haar het woordje ‘doorn’ voorschotelt? Ik moet me maar geen zorgen maken. Misschien krijgt zij later wel een meester zoals mijn Drentse vriend. Die zorgt er zeker voor dat alles uiteindelijk goed komt met de kleine meid. Ik ga alleen vanmiddag wel even naar de stad om een helmpje te kopen voor haar. Zolang Parcival nog in zijn kelder aan drones zit te knutselen en er geen wetgeving met betrekking tot drones is, bestaat nog steeds de kans dat er een drone uit de lucht valt. En ik wil voorkomen dat mijn kleindochter later het woordje ‘doorn ’als dreun leest. Voor de zekerheid neem ik ook maar een sprookjesboek voor haar mee. En omdat het het mooiste einde aan een verhaal is en omdat ik er zin in heb, eindig ik vandaag met: 'En ze leefden nog lang en gelukkig.' Met dank aan Parcival en mijn Drentse vriend.

---

Wil je zelf je column terugzien op onze site? Stuur je column in.