“Caro! Freddy is doing the thing again for to make noise! Can you get the recording dingetje to make proof of him loco?” Onze nieuwe stagiaire lacht om het onbegrijpelijke taalgebruik van mijn Spaanse collega maar kijkt mij vervolgens vol ongeloof aan als ik antwoord met: “The battery is empty … Qué pena! But I come looking!”
Door Caroline Borst
In het Chimpanseecomplex van Stichting AAP werken we met een internationale groep mensen. Daarom is onze voertaal Engels. Althans … Na jarenlang samenwerken hebben we inmiddels een eigen taaltje van hoofdzakelijk gebroken Engels, met hier en daar anderstalige woorden ontwikkeld. Onbegrijpelijk voor buitenstaanders, maar perfecte logica voor ons.
Nieuwe collega’s moeten wel even wennen aan ons vreemde taalgebruik. Toch zijn ze na een halfjaartje meestal al volledig geïntegreerd en praten dan met volle overtuiging mee op een manier die de Engelse taal niet ten goede komt. Stagiaires hebben echter niet de tijd om aan deze taal te wennen. Gelukkig kunnen wij ook best heel prima ’normaal’ Engels spreken, net als dat de Friezen zonder moeite naar Algemeen Beschaafd Nederlands kunnen schakelen bij een niet-Friese gesprekspartner.
Nieuwe chimpansees moeten ook altijd even wennen. Op de afdeling Resocialisatie leren de dieren, die soms vrijwel hun hele leven niet in contact zijn geweest met soortgenoten, voor het eerst te communiceren in hun eigen taal.
Dat dat met vallen en opstaan gaat, is niet erg. Oefening baart kunst, zou je zeggen. Maar onze chimpansee Freddy maakt het wel heel bont. Hij produceert juist zóveel geluiden tegelijkertijd dat elke andere chimpansee die het aan moet horen, zich eerst even achter de oren moet krabben. “Wablief?”, lijkt er dan op hun gezicht af te lezen te zijn. Freddy herhaalt zich, maar speelt het zekere voor het onzekere. Met ondersteuning van wilde gebaren perst hij zoveel mogelijk geluiden in één teug uit zijn longen. Ik schiet in de lach. Niet alleen om de verwoede poging van Freddy om zichzelf duidelijk te maken, maar ook om de verloren houding van zijn ‘gesprekspartner’ Regina.
Onze stagiaire krabt zich ook nog eens achter de oren. “Wat wil hij nou?”, vraagt ze als Freddy even pauzeert om te kijken of zijn boodschap is overgekomen. Ik vertel haar dat Freddy zojuist ‘Hallo’, ‘Help’, ‘Ik ben boos’, ‘Zullen we spelen’, en ‘Ga weg’ heeft gezegd. Vrij vertaald dan. “Oh”, is de reactie van de stagiaire. “Maarre,” vervolgt ze voorzichtig, “dat snapt Regina toch niet?”
En in principe zou Regina het ook helemaal niet moeten snappen. Toch reageert ze met enige aarzeling op Freddy’s herrieschopperij door op te staan van haar zelfgemaakte nest. Freddy staakt zijn kabaal en kiest zorgvuldig twee van Regina’s dekens uit die hij zal gebruiken om verderop een eigen nest te maken.
Dat Freddy voor een buitenstaander onzin uitkraamt, wil niet zeggen dat zijn groepsgenoten niet weten wat Freddy bedoelt. Net zoals ik prima weet waar mijn collega het over heeft als zij met een Spaans accent over ‘een dingetje’ praat. Als je maar lang genoeg met elkaar omgaat, wordt het vanzelf logica. Kijk maar naar de Friezen!
Wil je ook een column schrijven? Wacht dan niet langer en stuur je column in en wie weet lees je deze terug op onze website. Geplaatste columns belonen we met een kneitertof, magistraal Taalvoutjes-pakket.
Er zijn van die woorden die echt tot de verbeelding spreken. Scheurbuik bijvoorbeeld. Als kind had ik er allerlei beelden bij: helse buikpijnen, gescheurde mage...
Op donderdagmiddag zijn vijf leerlingen van een middelbare school in Zuid-Holland op zeer merkwaardige wijze overleden tijdens het maken van een schrijftoets in...
Er bestaan zoveel scheldwoorden in het Nederlands die je de akeligste aandoeningen toewensen, dat columnist Mark Mackintosh er beroerd van wordt. Wat ligt er te...
Juli 2015 eindigde voor Taalvoutjes met een knaller: we mochten onze 400.000ste fan op Facebook verwelkomen! Geweldig dat we onze taalpassie met zoveel mensen m...