Column
Column: Dabben met je eten
Er was een tijd dat ik een tik op m’n achterhoofd kreeg van mijn pa als ik weer eens zat te dabben aan tafel. Tegenwoordig juichen mijn leerlingen als ik dab, o...
Column: Spraakverwarringen
Ik heb in veel plaatsen gewoond, waaronder in Zoetermeer. Die stad ligt niet ver van Noordwijk aan Zee, waar familie van ons woont. “Gaan we over Leiden?”, vroeg mijn vrouw toen we weer op bezoek gingen. Ik schrok daarvan, zo’n opmerking klinkt toch heel anders dan dat je de woorden leest …
Door: Adriaan Noordergraaf
En zo maak ik dat vaker mee. We stonden eens op Schiphol te wachten op een vlucht die ons naar Milaan zou brengen. Er was enorme vertraging. Na drie uur hangen was ik het meer dan zat. “Geen Italië!”, riep ik getergd uit. Mijn schoonmoeder, die ook deel uitmaakte van het vakantiegezelschap, keek verontwaardigd op. Ze dacht dat ik mijn woede uitte door het noemen van een gedeelte van het onderlichaam.
Tijdens een andere vakantie in een ander land, te weten Duitsland, zat ik met een vriend in een restaurant. Het was in Berlijn en er verscheen een aardige Duitse dame die de bestelling opnam. Omdat ze in de gaten had dat we niet van daar kwamen, sprak ze ons aan in het Engels: “Do you want something to drink?” Automatisch antwoordden wij in dezelfde taal. Mijn metgezel wilde een biertje en ik riep: “I would like a sherry, dry.” Het meisje werd door die bestelling wat in de war gebracht en schakelde terug naar haar eigen taal en vroeg: “Wie viel?” Daardoor switchte ik ook naar het Duits en antwoordde: “Eins, bitte.”
Ik heb ten slotte eens een verschrikkelijk misverstand gehad met een volslanke dame die in het ballet danste in een amateurproductie waar ik aan meegeschreven had. Ik woonde een van de repetities bij en maakte een positieve opmerking over de prestatie van deze danseres, die ik toevallig van naam kende. Omdat de begeleidende muziek op dat moment nogal overheerste, riep de regisseur er bovenuit: “Over wie heb je het nou?” “Over Yvette!” riep ik terug. Helaas was er op dat moment in de muziek een zachtere passage, dus mijn antwoord schalde luid en duidelijk door het theater. Waarop het meisje spontaan in tranen uitbarstte en overstuur het toneel verliet. Later werd duidelijk dat ze mijn antwoord als ‘die vette’ had verstaan.
Heb je zelf ook leuke taalmissers meegemaakt? Schrijf ze op en stuur je column in!
Woordweetje
Woordweetje: epibreren
Even epibreren Tip voor de volgende keer dat je in een vergadering zit, waar je echt geen zin in hebt: vertel je collega’s zo nonchalant mogelijk dat je helaas...
Woordweetje
Woordweetje: mondegreen
Weet je wat ik een fantastisch fenomeen vind? Een ‘mondegreen’: een voorgelezen stuk tekst dat verkeerd verstaan wordt en waar door de hersenen een...
Column
Column: Helaas, rijmen is niets voor Sinterklaas
Als ik terugdenk aan de laatste keer dat ik diep, maar dan ook echt diep teleurgesteld was, dan lopen de koude rillingen over mijn rug. En dat heeft alles met S...