“Do you love me, Michael?”, klinkt het ineens in het badhokje naast me als ik me in mijn badpak hijs voor het aquajoggen. “Ehhh..?” “Do you love me … a little bit?”, klinkt het opnieuw. “Yes”, hoor ik dan een jongen zeggen. “Ja, ik kan wel een beetje Engels … a little bit …” Dan hoor ik haar er meteen met een extra lief stemmetje achteraan vragen: “Michael, heb jij ook een pakjesdrager?” “Neuh …”, antwoordt dezelfde knul.
Door: Hetty van der Kolk
Dan probeert ze het nog eens, nu bij een meisje: “Chantal, heb jij een pakjesdrager?” Een andere meisjesstem klinkt verbaasd. “Wat is dat nou weer … een pakjesdrager?” “Nou, gewoon een pakjesdrager voor achter op je fiets, waar iemand op kan zitten.” “O, je bedoelt een bagagedrager! Ja, die heb ik.” Het lieve stemmetje ziet haar kans: “Mag ik dan straks wel bij jou achterop je pakjesdrager?”
Het is een groep van het Carmel College dat net hun uurtje zwemmen erop heeft zitten voor ons aquajoggen begint. Ik weet niet meer of ze bij Chantal op de pakjesdrager mee terug naar school mocht, maar wel dat het om een autochtone Drentse ging. Net als “Veel wonings”, “Waar kom jij weg?”, “Ja, dat mag wel” en “Dat ’s ja mooi ja”, zijn dat de hier als Hollands bestempelde uitdrukkingen. Ik mag het graag horen. Als ze mij zouden vragen hoe het me na dertig jaar in Drenthe bevalt, kan ik rustig zeggen: “Het kon minder …”
Mode, kleding, fashion … Het zijn over het algemeen woorden die mij niet enorm aanspreken. Je kunt mij uittekenen in een strakke spijkerbroek met een simpel shi...
‘1000 vergeetwoorden om te koesteren’ door Nelleke Noordervliet is een fijn boek, een warm bad voor de liefhebber van het Nederlands. Een verzameling van Nederl...
Reclamemakers verzinnen van alles om hun product aan de man te brengen. Want wat is nu eigenlijk het verschil tussen tuinerwtjes en velderwtjes?...
“Als je het niet eenvoudig uit kunt leggen, dan begrijp je het zelf niet.” (Einstein). Waarom schrijven mensen dan toch zo ingewikkeld? Door Christel van Koppe...