Ik snap 'm niet

[intro]Karin was een leuke vlotte meid. Ze was 18 jaar en had met goed gevolg de havo doorlopen. Zin om verder te studeren had ze niet. Ze had avonturiersbloed en wilde graag een jaartje naar het mondaine Parijs om daar te werken als au pair. Ze schreef zelf altijd au père. Karin was nogal een vaderskind. [/intro]     Door Paul Asselbergs   Haar ouders vonden het natuurlijk helemaal niet leuk dat hun knappe en lieve dochter al op haar achttiende naar zo’n wereldstad ging. Maar ja, Karin had nu eenmaal de leeftijd van de volwassenen bereikt en dreef toch altijd al graag haar zinnetje door. Op zekere dag verliet ze dus het ouderlijk huis. Ze had haar ouders beloofd dat ze zo af en toe eens iets van zich zou laten horen. Toen ze een paar maanden in Parijs bij een leuk gezin inwoonde, schreef ze een brief met daarin de volgende tekst:

"Dag lieve paps en mams, ik heb het hier geweldig naar mijn zin. Ik heb Frans, ehh ... mijn Frans al opgehaald. Parijs is een prachtige stad. Het is hier altijd lekker weer. O ja, voordat ik het vergeet te zeggen: ik ben geen maagt meer. Liefs, Karin."

Nadat haar vader de brief gelezen had, gooide hij hem met een grote vloek op de grond en riep: “Niet te geloven! Dat heeft nou vijf jaar havo gehad en dan schrijft ze maagd verdomme nog met een -t." [line] Paul Asselbergs is een geboren en getogen Bergenaar en is een echte ‘taalkunstenaar’. Woordspelingen zijn zijn handelsmerk. Hij is al vele jaren columnist voor een huis-aan-huisblad in Bergen op Zoom en hij geeft regelmatig lezingen over taalkunsten. Daarnaast heeft Paul een aantal boekjes uitgebracht met komische verhaaltjes en puntdichtjes. Ook is hij een veelgevraagd BABS (Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand) en sloot hij al ruim 600 huwelijken, waarover hij vertelt in zijn boekjes. [line]

Wil je zelf je column terugzien op onze site? Stuur je column in.